اثر نانوذرات سیلیکا (SiO2 NPs) روی صفات رویشی و فیزیولوژیکی نهال زالزالک (Crataegus aronia L.)

به منظور بهره گیری از علم نوین نانوتکنولوژی و خصوصیات منحصر به فرد نانوذرات در علوم گیاهی، تحقیقات دقیق و بنیادین لازم است. در این پژوهش به مدت 45 روز تاثیر نانوذرات سیلیکا در بهبود صفات رویشی و فیزیولوژی نهال های زالزالک زرد (Crataegus aronia L.) مورد توجه قرار گرفت. در این راستا یک آزمایش گلخانه ای به صورت طرح کاملا تصادفی در 4 سطح تیمار با 5 تکرار اجرا گردید. تیمارهای اعمال شده شامل سطوح شاهد به صورت آبیاری با آب معمولی و آبیاری با غلظت های 10، 50 و 100 میلی گرم در لیتر نانوذرات سیلیکا بود که هر سه روز یک بار بر اساس ظرفیت زراعی صورت گرفت. تبادلات گازی، تغییرات فیزیولوژی و تخصیص بیوماس به عنوان شاخص مورد توجه قرار گرفت. اگر چه اعمال نانوذرات سیلیکا سبب کاهش جزئی پتانسیل آبی نهال های زالزالک شد (منفی تر)، ولی محتوای نسبی رطوبت در بین تیمارها تغییری نکرد. نرخ تبادلات گازی تحت تاثیر نانوذرات سیلیکون افزایش معنی دار یافت که باعث افزایش بیوماس نهال و به ویژه بیوماس ریشه گردید، به طوری که بیوماس کل نهال در تیمار 100 میلی گرم در لیتر نسبت به شاهد حدود 40 درصد افزایش داشت. در مجموع، می توان اذعان کرد که استفاده از نانوذرات سیلیکا در این پژوهش بهبود فعالیت های فیزیولوژی و افزایش بیوماس کل گیاه را موجب شد ولی بی شک برای درک مکانیسم آن مطالعات تکمیلی الزامی است.

کلیدواژه ها:

بیوماس ، پتانسیل آبی ، تبادلات گازی ، محتوای نسبی رطوبت ، نانوذرات