برنامه ریزی آبیاری در نخلستان های احداث خرما

منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک مانند اکثر نقاط ایران، مهمترین عامل محدود کننده در توسعه کشاورزی می باشد. ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضای آب یکی از مهمترین مسایل در مدیریت آب است. از آنجا که مقدار عرضه اقتصادی آب همیشه محدود بوده ومقدار تقاضا نیز با رشد جمعیت همواره افزایش دارد، برنامه ریزی در جهت استفاده بهینه از منابع آب از اهمیت زیادی برخوردار است. محدود شدن منابع آب کشاورزی و افزایش تقاضا در این بخش ایجاب می نماید که در راستای امنیت غذایی و کاهش بحران کمبودآب به ویژه در مناطق خشک و دشت های دارای بیلان منفی، تفکر برنامه ریزی در مدیریت بهینه سازی مصرف آب به صورت سازوکارهای جامع و کامل به وجود آید. به منظور تحقق اهداف و سیاست های بهینه سازی مصرف آب کشاورزی علاوه بر ادامه اقدامات ساختاری، باید در جهت افزایش بازده یا راندمان آبیاری و به تبع آن افزایش بهره وری آب کشاورزی در راستای امنیت غذایی ک ه هدف نهایی بخش کشاورزی است، از طریق ساماندهی و اعمال مدیریت تقاضا و مصرف آب کشاورزی اقدام شود. برنامه ریزی آبیاری معمولا به تصمیم گیری در مورد زمان انجام عملیات آبیاری (دور آبیاری) و مقدار آب داده شده (میزان آبیاری) اطلاق می شود که تصمیم گیری در مورد زمان شروع و خاتمهآبیاری یا مدت آبیاری نیز در این تعریف جای می گیرد.

کلیدواژه ها:

نخلستان ها ، خرما ، میزان ابیاری ، توسعه کشاورزی