مقایسه ی اثرات سوپرجاذب و ورمی کمپوست بر مقدار رطوبت ذخیره شده خاک در سطوح مختلف شوری آب آبیاری

صعود زیاد آب در لوله های مویین خاکهای رسی موجب اتلاف زیاد رطوبت در مناطق گرم و خشک می شود. ازطرف دیگر با توجه به خصوصیت بعضی از رس ها در عدم واکنش به جذب آب، خاکهای حاوی این گونه رس ها از ظرفیت نگهداشت بالایی برخوردار نخواهند بود. به منظور بررسی تاثیر سوپر جاذب و ورمی کمپوست در سطوح مختلف شوری آب آبیاری روی رطوبت حجمی خاک، 12 کرت آزمایشی به ابعاد 1×1 متر مربع در زمین مورد نظر ایجاد گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در چهار سطح شوری آب آبیاری 79/0 (شاهد)، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر و دو نوع اصلاح کننده ی سوپر جاذب و ورمی کمپوست به میزان 02/0 و 5/1 کیلو گرم در هر کرت به همراه تیمار شاهد انجام گردید. درصد رطوبت حجمی در روزهای1، 2، 5، 9و 13 بعد از آبیاری به روش TDR در هر کرت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزودن اصلاح کننده اثر معنی داری در سطح آماری 95% روی نگهداشت آب خاک نداشت. در بررسی اثر متقابل شوری و اصلاح کننده ها این نتیجه بدست آمد که، با افزایش شوری، عملکرد سوپر جاذب در نگهداشت رطوبت آب خاک به دلیل ساختمان یونی اش کاهش می یابد. در ورمی کمپوست در سطوح شوری زیاد بیشترین نگهداشت رطوبت بدست آمد و با گذشت زمان تلفات رطوبت کرت-های حاوی ورمی کمپوست بیشتر از کرت های حاوی سوپر جاذب گردید

کلیدواژه ها:

اصلاح کننده ، کیفیت آب ، تلفات رطوبت ، تغییرات زمانی رطوبت