جایگزینی مدل مدیریتی بهداشت آب با مهندسی کیفیت آب راه کاری برای مدیریت کارآمدتر در تامین و توزیع آب آشامیدنی

کیفیت آب با سه مولفه صیانت از سلامت افراد و جامعه، مقبولیت و پذیرش عمومی و اثرگذاری بر دوام (پایداری) تاسیسات، در معرض قضاوت و داوری است. در دوران معاصر، استحصال بیش از سرعت بازیابی منابع آب، همراه با فقدان اعمال انضباط ها و نظارت های کارآمد بر مدیریت آلاینده ها و حراست از آب ها، زوال کیفیت منابع آبی کشور را سرعت بخشیده و تغییرات ناخواسته آن را سبب شده است. این درحالی است که مطالبه ی اجتماعی از موضوع کیفیت آب، از مرز سالم بودن و اثرگذاری آن بر سلامت فراتر رفته و به حوزه های رضایت مندی اجتماعی و حفاظت از تاسیسات، تسری یافته است. در چنین شرایطی، واحدهای بهداشت آب در شرکت های آب و فاضلاب، با ساختار سنتی الهام گرفته از نهادهای بهداشتی، که کیفیت آب را متوقف بر جوانب اثرگذاری آن بر سلامت می داند، قادر به پاسخ گویی به مطالبه عمومی در موضوع کیفیت آب نخواهند بود و لازم است با در نظر داشتن افق آرمانی مطلوب و با نگاهی تحول گرایانه، مدل مهندسی کیفیت آب را جایگزین بهداشت آب سازند. در این مدل، مهندس کیفیت آب، با اشراف بر مبانی علمی که نمونه ای از آن در موضوع نیترات اشاره شده است و با رعایت الزام‎ های مدیریت تطبیقی، از داده های خام آزمایشگاهی، شاخص ‎های کارآمد مدیریتی، استخراج و با درنظر داشتن نظم های اقتصاد، ارزیابی خطر و نیازهای فنی و اجتماعی، بهترین و صحیح ترین استنتاج ها را ارایه می دهد. همچنین با اعمال نظر در تصمیم های مرتبط با طراحی فرآیندها و سازه های پالایش، ذخیره سازی و انتقال آب و انتخاب مواد و مصالح، ایده ی مهندسی کیفیت آب را محقق می سازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آب آشامیدنی ، مطالبات اجتماعی ، نیازهای فنی ، مهندسی کیفیت آب