بهینه سازی استقرار در شبکه حسگر بی سیم جهت دستیابی به پوشش کامل و اتصال

شبکه های حسگر بیسیم مجموعه ای از حسگرهای متصل است که در آن هر گره حسگر قادر به جمع آوری برخی از اطالعات، پردازش، ذخیره سازی و در صورت لزوم ارتباط برقرار کردن با حسگرهای دیگر است. یکی از جنبه های طراحی بسیار حیاتی در شبکه های حسگر بیسیم، مساله استقرار حسگرها میباشد. استقرار حسگر نشان دهنده هزینه و قابلیت تشخیص یک شبکه حسگر است. استقرار شبکه حسگر باید هر دو مساله پوشش و اتصال را در نظر بگیرد. انتخاب نوع استقرار، به نوع حسگرها، برنامه و محیطی که حسگرها در آن کار میکنند، بستگی دارد. در این مقاله، انواع استقرار شبکه حسگر از لحاظ میدان سنجش طبقه بندی شده است. همچنین، چهار نوع میدان سنجش مختلف با موانع، ایجاد شده و سپس توسط الگوریتم ژنتیک، مکان حسگرها، ارتباط بین آنها و شعاع تشخیص نمایش داده شده است. در نهایت، روش ارایه شده با روشهای پیشین مقایسه شده و نتایج نشان میدهد که روش ارایه شده نسبت به روشهای قبل، به حسگرهای کمتری برای دستیابی به پوشش و اتصال نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

اتصال ، استقرار ، پوشش ، شبکه حسگر.