بررسی معناشناسی واژه امام، در آیه امامت حضرت ابراهیم (بقره/124)

مفسران فریقین، درباره معنای امامت، در آیه امامت حضرت ابراهیم (بقره/124) اختلاف نظر جدی دارند. این اختلاف ها با مباحث کلامی آمیخته شده و دامنه موضوع را فراختر کرده و به همین دلیل، اصطلاح شناسی امام در قرآن را دشوار ساخته است. در این مقاله، در ناحیه سلب، تنها به ذکر نظریه هایی که درباره معنای امامت در آیه مذکور مطرح هستند، بسنده کرده و به منابعی که آنها را مورد مناقشه قرار داده و ابطال کرده اند، اشاره شده است. سپس، درناحیه ایجاب، معنای پیشوایی با وجوب پیروی و اطاعت مستقل برای معنای اصطلاحی امام پیشنهاد و بر سه پایه تحلیل مفهومی امام، استناد به آیات و تمسک به روایات، مدلل گشته است.

کلیدواژه ها:

امامت ، حضرت ابراهیم ، اطاعت مستقل ، تفویض دین