نقش اشتراک لفظی در پیدایش اختلاف برداشت مجتهدان از آیات قرآنی
محل انتشار: دوفصلنامه کتاب قیم، دوره: 3، شماره: 9
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 628
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-3-9_007
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1397
چکیده مقاله:
وجود الفاظ دارای اشتراک لفظی که در منابع فقهی (قرآن و احادیث) آمده در اختلاف نظر فقیهان در احکام شرعی اثر ملموسی داشته است؛ زیرا هنگامی که در ادله شرعی، واژه ای مشترک بیابد و یکی از آن معانی به وسیله قرینه ای تعیین نشود، نوعی ابهام و عموض در دلیل پدیده می آید که می بایست آن را از میان برداشت تا بتوان در پی آن، دلیل و حکم شرعی را کشف کرد و مکلف هم تکلیف خود را به روشنی بداند. فقها با استفاده از یک رشته قواعد نظیر علامات حقیقت و مجاز، سیاق (بافت) و ... برای حل این مشکل اقدام می کنند و این توهم، نادرست است که گفته شود اختلاف آرای فقها در استنباط احکام شرعی به این دلیل است که متن از خودش معنایی ندارد و مخاطب، خالق معنای متن است، نه آنکه کاشف آن معنا باشد. در این مقاله، با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی، با ارایه دو مثال، نقش اشتراک لفظی در ادله شرعی و برداشت های متفاوت دستورات دینی از متون دینی توسط مجتهدین بررسی و کیفیت تعامل فقها، با این پدیده بررسی شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین چراغی وش
استادیار دانشگاه لرستان
حسین فلاحی اصل
استادیار دانشگاه لرستان
کاظم حسینی باصری
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه لرستان