محورهای هم­نشینی معنای عقل در نهج البلاغه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 333

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_KGY-8-18_012

تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1398

چکیده مقاله:

یکی از مهم­ترین ویژگی­های ساختاری نهج البلاغه، تناسب و انسجام حاصل از ارتباط معنایی واژه­ با واژگان دیگر است. این ارتباط معنایی با استفاده از تناسب معنایی، قابل تبیین است و از این جهت، مناسبت دارد از محور هم نشینی­که یکی از راهکارهای عمده در انتقال پیام گفتاری است، بهره برد. ارزش چینش واژگان و گزینش آنها توسط گوینده، با توجه به ارتباط معنایی واژگان هم­نشین، آشکار می­شود. در این میان، واژه عقل از کلماتی است­ که در کتاب ارزشمند نهج­البلاغه، جزء واژگان چند معنایی محسوب می شود. از این رو، پژوهش­حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با بهره­جویی از منابع کتابخانه­­ای اسنادی به بررسی محور هم­نشینی واژه عقل در آن کتاب پرداخته ­و به این نتیجه رسیده است­ که هم­نشینی عقل با واژگان شهادت، دفاین، تحصین، تکلم، سهو، تدبیر، موعظه، رعایه و روایه بیان کننده نوعی از تناسب معنایی در گفتار است.

نویسندگان

سید محمد موسوی بفرویی

دانشیار دانشگاه میبد

مریم عمویی

دانشجوی دکتری علوم و معارف نهج البلاغه، دانشگاه میبد