شناسایی و اولویت بندی شاخص های سازنده برنامه ریزی شهری در زیست پذیری شهری (مطالعه موردی: مناطق چهار گانه شهر کرمان)

رشد فزاینده و شتابان شهرنشینی در چند دهه اخیر موجب شده، تا شهرها با چالش­ هایی همچون، کاهش زیست ­­پذیری و کیفیت­ زندگی، کم رنگ شدن حس تعلق اجتماعی، نابرابری ­های اجتماعی- اقتصادی و گسترش  مشکلات اکولوژیکی مواجه گردند. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و تعیین تاثیرگذارترین شاخص­  سازنده برنامه ­ریزی شهری به ­منظور زیست­پذیری مناطق چهار گانه شهر کرمان است. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است. با توجه به موضوع تحقیق و منطقه مورد مطالعه روش گردآوری داده ­ها، با استفاده از پرسشنامه است که به این منظور از 40 کارشناس مشرف بر وضع موجود شهر با استفاده از تکنیک دلفی انتخاب شده­است. پایایی داده­ های مورد استفاده با بهره ­گیری از آلفای کرونباخ به میزان 0.842 محاسبه  شده ­است. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها، از آزمون One Sample T-test و مدل رگرسیون گام به گام و برای سطح ­بندی سهم هر یک از شاخص ­های مورد پژوهش در مناطق چهار گانه شهر کرمان از نرم­افزار Arc GIS استفاده شده­است. نتایج به­ دست آمده از آزمون  T نشان می ­دهد که نظر کارشناسان در مورد شاخص ­های سازنده برنامه ­ریزی شهری در زیست ­پذیری مناطق چهار گانه شهر کرمان، با توجه به در نظر گرفتن مقدار آزمون که در اینجا عدد 3 است در حد متوسط می ­باشد؛ همچنین، نتایج مدل رگرسیون حاکی از آن است که، از میان شاخص ­های مورد بررسی، شاخص کالبدی با ضریب بتا 486/. سپس شاخص اقتصادی و زیست محیطی یا ضریب بتا 341/. در انتها شاخص اجتماعی با ضریب بتا 278/0 به ترتیب بیشترین سهم را در زیست­ پذیرتر نمودن شهر کرمان داشته­ اند.

کلیدواژه ها:

شاخص های سازنده برنامه ریزی شهری ، زیست پذیری ، شهر کرمان