تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود شاخص های روانیSCL-90 و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود شاخص های روانیSCL-90 و کیفیت زندگیQL بیماران مبتلا به دیابت در شهر اصفهان، انجام شد . روش تحقیق نیمه آزمایشی و طرح آزمایش، پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری همه مراجعه کنندگان به درمانگاه تخصصی دیابت آریانا بود که براساس تمایل مراجعان به شرکت در کلاس های آموزشی مهارت زندگی، نمونه به صورت تصادفیاز بین آنها انتخاب شد. براساس نظر پزشک در مورد تشخیصدیابت، نمونه نهایی شامل 70 تفر در دو گروه آزمایشn=35و گواهn=35 گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شا مل؛ 1 مقیاس شاخص های روانی SCL-90-R و 2 پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-26 بود . نتایج تحلیل مانوا نشان داد که میانگین گروه آزمایش در روان پریشی ، ترس مرضی، اضطراب، افسردگی، وسواس، شکایات جسمانی و سلامت روانی P<0/01 پایین تر و نیز رضایت جسمانی و روانی P<0/05 به طور معنی داری بالاتر از گروه گواه بود . بنابراین آموزش مهارت های زندگی می تواند در ارتقاء سلامت روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلاء به دیابت، نقش مهمی داشته باشد

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، شاخص های روانیSCL-90 ، کیفیت زندگی ، دیابت