تأثیر آموزش گروهی شناختی رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجان خواهی رزمی کاران زن شهرستان آمل

پژوهش حاضر با هدف تعیین ت أثیر آموزش گروهی شناختی رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجان خواهی رزمی کاران زن شهر آمل انجام شد. این تحقیق تجربی و به شکل میدانی بوده است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان رزم ی کار 12 تا 25 سالهشهر آمل در سال 89 1388 بودکه از این میان افراد واجد شرایط تعداد 40 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه گواه 20 نفر) و گروه آزمایشی ( 20 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری ) داده ها از مقیاس هیجان خواهی زاکرمن ( 1979 ) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ( 1992 ) استفاده شد. برنامه آموزشگروهی شناختی رفتاری در 6 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای یکبار، برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش گروهی شناختی رفتاری در گروه آزمایش معن یدار بوده استP≤0/0005 به عبارت دیگر آموزش گروهی شناختی رفتاری موجب کاهش میزان پرخاشگری و هیجان خواهی گروه آزمایش، در مقایسه با گروه گواه، شده است

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، پرخاشگری ، هیجان خواهی ، رزمی کاران