جلوه ی زبان قرآنی در سروده های صایب تبریزی

در طول تاریخ شعر و ادب فارسی کمتر شاعری را می بینیم که از دریای بی کران معارف و مفاهیم قرآنی و دینی در اشعار خود بهره نبرده باشد. اکثر شاعران ادب فارسی به دلیل آشنایی با قرآن و سنت و عترت به انحای مختلف از این گونه مفاهیم در اشعار خود بهره بردداند. صایب تبریزی از جمله این شعرا است که در اشعارش تحت تاثیر زبان قرآن قرار گرفته به شیوه های گوناگون مفاهیم قرآنی و اخلاقی را در ضمن اشعار خود آورده است. از توحید و خداشناسی گرفته تا بهشت و دوزخ و قیامت و قصص پیامبران و اخلاقیات و .... گاهی اوقات از تلمیح استفاده کرده گاهی آیهای یا قسمتی از آیه را در ضمن اشعار خود می آورد. هدف این مقاله بررسی تاثیر پذیری صایب از زبان قرآنی است. شیوهی تحقیق به صورت تحلیل و توصیفی و کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

دیوان صایب ، زبان قرآن ، مفاهیم قرآنی ، تلمیح ، تاثیرپذیری