ارایه مدل مفهومی رابطه بین کیفیت برونداد آموزش عالی و توسعه پایدار بر اساس رویکرد سیستمی

آموزش، اثربخش ترین ساز و کار جامعه برای مقابله با یکی از بزر گترینچالش های این قرن؛ یعنی توسعه پایدار است. توسعه پایدار به انسا نهای کل نگر، دارای تفکر سیستمی، بینش میا نرشته ای و فرارشت های، آگاه، خلاق و مشارکت جو نیاز دارد. تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق، نیازمند کیفیت بالای عناصر و عوامل نظام آموزشی (ورودی، فرایند، خروجی و پیامد) در راستای توسعه پایدار می باشد.نظام آموزش عالی و نیروی انسانی متخصص، نقشی کلیدی در توسعه پایدار هر جامع های ایفا م یکند. دانشگا هها بایدبه عنوان مکا نهای تحقیق و مطالعه برای توسعه پایدارتلاش کنند.آموزش عالی باید بتواند بهترین راه بهر هبرداری از منابع و امکانات محدودرا کسب کند. هدف: هدف این پژوهش طراحی مدلی برای کیفیت برونداد نظام آموزش عالی در رسیدن به توسعه پایدار بر اساس رویکرد سیستم آموزشمی باشد، برای رسیدن به توسعه پایدار باید بتوان هماهنگی و تعامل بین اجزا توسعه را به وجود آورد. روش: در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده و به شیوه تحلیلیاسنادی صورت گرفته است. نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش حاکی از آن است که برای رسیدن به توسعه پایدار، نظام آموزشی یکی از عناصری است که م یتوان راه رسیدن به توسعه را هموار سازد و مسیر آن را ب هسوی توسعه هموار هدایت کند اما مقوله ی مهمی که در آموزش برجسته است کیفیت محصولات و بروندادهای نظامآموزشی است

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، توسعه پایدار ، تضمین کیفیت ، رویکرد سیستمی