رابطه رهبری تحول آفرین و خودکارآمدی اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با خودکارآمدی اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری ، کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی به تعداد 304 نفر بودکه نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان 170نفر و با روش نمونه گیری تصادفی محاسبه و انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی آن براساس نظر اعضای هیات علمی تایید شد و جهت بررسی پایایی ابزار، از آلفای کرونباخ استفاده گردید که نتایج حاکی از مناسب ابزار پژوهش بود. داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس و از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد . یافته ها نشان داد که بین مولفه های سبک رهبری تحول آفرین (نفوذ آرمانی ، انگیزش الهام بخش ،تحریک ذهنی و ملاحظات فردی) با خودکارآمدی اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . همچنین ، تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین ، نفوذ آرمانی بیشترین نقش را در پیش بینی خودکارآمدی اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، خودکارآمدی ، نفوذ آرمانی ، ترغیب ذهنی ، انگیزش الهام بخش