تاثیر احراز در مالکیت آب از نگاه فقه امامیه با توجه به حقوق و واقعیتهای معاصر

آب محرز آبی است که در ظرفی خاص گردآوری میشود و در شرایطی مملوک شخصی است که آن را احراز کرده است. این پژوهش، احراز آب را بهعنوان یکی از اسباب مالکیت آب و شرایط و محدوده استفاده از آن را بیان نموده و کوشیده است با مراجعه به دیدگاههای فقیهان، شرایط مالکیت آب در زمان متقدم و معاصر را به­وسیله احراز تبیین نماید. بر پایه دستاوردهای این پژوهش، همگان بدون تبعیض، در بهرهمندی از آبهای مباح حق برابر دارند و هر شخصی که بر آن سبقت گیرد دارای اولویت خواهد بود و پس از احراز، احرازکننده مالک آن آب است. حکم اولیه در آب احرازشده، مالکیت مطلق آن است؛ ولی حاکم جامعالشرایط با توجه به اقتضائات و شرایط زمان و منافع جمعی و بین نسلی و نیز بر پایه احکام ثانویه میتواند این حکم را محدود و میزان و محدوده بهکارگیری آن را مشخص نماید.

کلیدواژه ها:

احراز آب ، آبهای زیرزمینی ، مالکیت آب ، فقه و حقوق آب