بررسی اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها و اصل 154 قانون اساسی

سیاست های خارجی دولت ها بر مبنای اصول و قوانین وضع شده بین المللی و داخلی اتخاذ می شود. از اینگونه اصول و قوانین می توان به اصولی از قانون اساسی کشور اشاره کرد که بر اساس آن وزارت امورخارجه کشور موظف است از حقوق سایر مسلمانان در کشورهای دیگر دفاع کرده و چنانچه حقوق بدیهیآن ها را که مثل حق حیات سلب شده باشد، دادخواهی کند. قانون گذار در بند 16 اصل سوم قانون اساسیاشعار می دارد که تنظیم سیاست خارجی کشور بر اساس معیارهای اسلام، تعهد برادرانه نسبت به همهمسلمانان و حمایت بی دریغ از مستضعفان جهان است. در بخش دیگری از قانون اساسی حمایت ازمسلمانان سایر کشورها به عنوان یک وظیفه مشخص وزارت امور خارجه عنوان می شود. در اصل یکصد وپنجاه و دوم که به وظایف این وزارتخانه می پردازد، بیان می شود که سیاست خارجی جمهوریاسلامی ایران بر اساس نفی هرگونه سلطه جویی و سلطه پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضیکشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز متقابل بادول غیرمحارب استوار است. اصل 154 نیز با ادبیاتی مشابه نه تنها حمایت از مظلومیت وحقوق آن ها را ازوظایف دستگاه سیاست خارجه می داند بلکه حمایت از مبارزات مسلمانان در هر نقطه از جهان را نیز به آنمی افزاید. بنابراین در عین خودداری کامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملت های دیگر، از مبارزهحق طلبانه مستضعفان در برابر مستکبران درهر نقطه از جهان حمایت می کند.

کلیدواژه ها:

دولت ، سیاست خارجی ، استقلال ، قدرت ، اسلام