بررسی تاثیر مدیریت مصرف آب شور بر رشد رویشی نهال های خرما

  شوری آب آبیاری یکی از مهم ترین عوامل محدود­کننده توسعه کشاورزی فاریاب در مناطق خشک و نیمه­خشک دنیا است. استفاده از آب های شور بدون رعایت اصول علمی و مدیریت مناسب، موجب افزایش شوری خاک و از بین رفتن حاصل خیزی آن می شود. این آزمایش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار آبیاری با آب رودخانه کارون، آبیاری با آب شور پنج دسی زیمنس بر متر، آبیاری با آب شور هشت دسی زیمنس بر متر، دو مرتبه آبیاری با آب رودخانه کارون و یک مرتبه آبیاری با آب شور پنج دسی زیمنس بر متر و دو مرتبه آبیاری با آب رودخانه کارون و یک مرتبه آبیاری با آب شور هشت دسی زیمنس بر متر در سه تکرار طی سال های 97-1396 در پژوهشکده خرما و میوه های گرمسیری انجام شد. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری موجب کاهش معنی دار تعداد برگ، طول برگ، عرض برگ، تعداد برگچه، طول برگچه و محیط تنه گیاه در سطح احتمال پنج درصد شد. بیش ترین و کم ترین صفات رویشی گیاه به ترتیب در آبیاری با آب رودخانه کارون و آب شور هشت دسی زیمنس بر متر حاصل شد، به طوری که میانگین تعداد برگ و برگچه به ترتیب 0/73 و 2/69 درصد کاهش یافت. اما هنگام آبیاری به صورت دو مرتبه آبیاری با آب رودخانه کارون و یک مرتبه آبیاری با آب شور پنج دسی زیمنس بر متر، صفات رویشی نهال های خرما از جمله تعداد برگ و برگچه کاهش معنی دار در سطح احتمال پنج درصد نسبت به آبیاری با رودخانه کارون نداشتند. با توجه به نتایج این تحقیق، در صورت مدیریت عملیات آبیاری، امکان آبیاری با آب شور تا سطح پنج دسی زیمنس بر متر برای نهال های خرما وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آبیاری تناوبی ، شوری آب ، زه آب ، رشد رویشی