ساخت های اسنادی شده زبان فارسی در ترازوی نظریه های نحوی

به طور کلی ساختهای اسنادی شده ساختهای نحوی نشانداری هستند که یک گزارهٔ منطقی ساده را توسطدو بنل بازنمایی میکنند. ارتباط این ساختها با ساختهای پایهای تر با توجه به چارچوب نظری معین می شود که برای تحلیل به کار میرود. از سوی دیگر مطالعات گشتاری به دنبال این هستند که با استفاده ازویژگی های ساختهای اسنادی شده ساخت زیربنایی آنها را تعیین کنند. چنانچه جملات اسنادی به عنوان ساخت پایه برای ساختهای اساسنادی شده در نظر گرفته شوند، تحلیلی از نوع پس گذاری خواهد پول و لارصورت مرتبط کردن این استاخت ها با سیاختهای اساسنادی نشل ه تحلیل عنصیر زاید ارائه می شود. هدف این پژوهشی این است که نشان دهل کلام یک از تحلیلهای ارائه شده در نظریههای نحوی برای توصیف و تبیین ساختاهای استادی شدهٔ زبان فارسی مناسب تر هستند؛ بدین منظور ضمن معرفی رویکردهای گوناگون و محک زدن آنها با دادههای زبان فارسی نقاط ضعف و قوت آنها بیان می شود. در پایان، این مقاله نشان می دهد که رویکردهای گشتاری پس گذاری و عنصر زاید به خوبی از عهدهٔ تبیین این جملات برنمیآیند، زیرا یا رابطهٔ میان سازهٔ اسنادی شده و بند پیرو یا ارتباط درونی سازههای بند پایه را نادیده می گیرند. جملات اسنادی شده نمونه ای از تعامل نحو، معناشناسی، کاربرد شناسی و کلام است؛ به سخنی دیگر، تنها نگاه صورت گرایانه به این ساخت نحوی، ویژگیهای معناشناختی و کاربرد شناختی آن را نادیده میگیرد، درحالی که دستور نقش و ارجاع، نظریه ای است که انگیزشهای معناشناختی از جمله وجود رابطهٔ محمول -موضوع و انگیزشهای کاربرد شناختی زبان - ویژه را مبنای سنجش ساختهای دستوری قرار می دهد

کلیدواژه ها:

ساخت اسنادی شده ، پس گذاری ، عنصر زاید ، زبان فارسی ، کاربردشناسی