نقدی بر دوگانه بومی گرایی-بیگانه سازی و نوتی در نظریه ترجمه، با تکیه بر آرای هر منوتیک فلسفی و زبان شناختی گادامر و ریکور

اندیشههای فلسفی و زبان شناختی گادامر و ریکور در هرمنوتیک فلسفی پیرامون چگونگی تحقق فهم، بسیار مهم هستند. مفاهیم «آمیزش افقها» از گادامر و «فهم خود از طریق دیگری» از ریکور مهمترین مسائل مطرح شده در این حوزه به شمار می روند. این دو مفهوم فلسفی در پی دستیابی به فهم بین - فرهنگی هستند. از سوی دیگر، استراتژی ها و رویکردهای دوگانه باورانهٔ ترجمه در قالب دوگانه باوری بومی سازی / بیگانه سازی و نوتی و نظریاتی مشابه آن نتوانستهاند راه را برای تفاهم بین فرهنگها هموار کنند. این مقاله میکوشد با تکیه بر آرای یادشدهٔ گاد امر و ریکور این معضل دوگانه باورانهٔ نظریهٔ ترجمه را رفع کند. با تکیه بر این نظر گاد امر که هر فهمی در زبان رخ میدهد و این نظر ریکور که بشر با وجود تنوعهای گوناگون وحدتی خاصی دارد، ترجمه به عنوان پدیدهای زبان شناختی و فرهنگی بازاندیشی می - شود که می تواند در نزدیکی فرهنگی و زبانی انسانها و دستیابی به گونه ای از وحدت بین فرهنگی تأثیری بسزا داشته باشد. در نتیجه، این پژوهشی بر آن است که در مقابل رویکرد دوگانه باورانهٔ بومی گرایی - بیگانه سازی به ترجمه، ترجمه را از زاویهٔ دید هرمنوتیک فلسفی به مثابه نوعی فهم بین فرهنگی معرفی کند و رویکرد نوینی را دربارهٔ پدیدهٔ ترجمه پیشنهاد کند که همزمان توجه به دو فرهنگ د خیلی در فرایندترجمه و پاسداشت و احترام فرهنگ دیگری را لحاظ میکند.

کلیدواژه ها:

ترجمه ، هرمنوتیک فلسفی ، فهم بین فرهنگی ، دیگری/ خود ، بیگانه سازی بومی سازی