تاثیر آموزش واژه از طریق گروه واژه های متضاد و فاقد ارتباط معنایی بریادگیری فراگیران زبان انگلیسی با لحاظ کردن سطح مهارت زبانی و جنسیت

متخصصان درامر یادگیری زبان تکنیکهای مختلفی را جهت آموزش واژه، به عنوان یکی از پایه های مهم فرآیند آموزش زبان معرفی کردهاند؛ یکی از آنها ارائهٔ واژهها در گروه واژههای دارای ارتباط معنایی و یا فاقد ارتباط معنایی میباشد. این تحقیق بر آن است تا بررسی کند آیا در یادگیری واژه از طریق دو تکنیک گروه واژه های متضاد و گروه واژههای فاقد ارتباط معنایی، تفاوت معناداری بین فراگیران ایرانی زبان انگلیسی با سطوح مهارت زبانی متفاوت (سطح مهارت زبانی بالا و پایین) و با جنسیت های متفاوت (مؤنث و مذکر) وجود دارد؟ بدین منظور ۱۲۰ دانش آموز(۹۰ مذکر و ۹۰ مؤنث) در دو آزمون اطلاعات واژهای و معنی واژه ما شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل دادههای مرتبط با این تحقیق، «تجزیه واریانس دوسویه» به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان در گروه واژههای فاقد ارتباط معنایی، عملکرد بهتری نسبت به همتایان خود در گروه واژههای متضاد داشتند و همچنین در هر گروه، شرکت کنندگان با سطح مهارت زبانی بالا، نمرهٔ بهتری نسبت به همتایان خود در سطح مهارت زبانی پایین کسب کردند. نتایج این تحقیق بیانگر این امر بود که شرکت کنندگان مؤنث در تمامی گروهها، عملکرد بهتری نسبت به همتایان مذکرشان نشان دادند. هدف از انجام این پژوهش یافتن این امر است که از میان دو تکنیک ذکر شده برای آموزش واژه، کدام یک می تواند روش مناسب تری برای آموزش واژه به فراگیران ایرانی زبان انگلیسی با دو سطح مهارت زبانی متفاوت و دو جنسیت مختلف می باشد.

کلیدواژه ها:

گروه واژههای متخصاد ، کروهواژههای فاقد ارتباط معنایی ، سطح مهارت زبانی ، جنسیت