بررسی واژ واجی ستاک گذشته در زبان فارسی

در این مقاله، کوشیدیم با اتکا به اصول و قواعد واجآرایی زبان فارسی و در چارچوب نظریهٔ بهینگی، ستاک گذشتهٔ برخی از افعال به ظاهر بیقاعدهٔ زبان فارسی را بررسی کنیم. پرسشهای این تحقیق عبارتاند از: ۱. چگونه می توانیم از قواعد واجآرایی حاکم بر زبان فارسی برای تحلیل توالیهای به کاررفته در ستاک گذشته استفاده کنیم؟ ۲. برای حفظ نظام واجآرایی زبان فارسی هنگام افزودن تکواژ گذشته ساز، چه نوع فرآیندهای واجی عمل میکنند؟ به منظور پاسخگویی به سؤالات بالا، ۳۹ صورت فعلی را که ستاک گذشتهٔ آنها از نظر صوری با صورت - های باقاعده متفاوت است و هجای پایانی آنها را یک هجای سنگین از نوع CV:CC تشکیل میدهد، از نظر ساختهجایی و واجآرایی بررسی کردیم. نتایج این پژوهش عبارتاند از: ۱. این موارد کاملاً بر اصول و قواعد واجآرایی زبان فارسی منطبق هستند و کاملاً قاعدهمند عمل می کنند. ۲. در واجآرایی ساخت هجای cvice در زبان فارسی، یک رابطه همبستگی میان هسته و همخوانهای خوشهٔ پایانی وجود دارد. ۳. همخوانهای آغازه و پایانه نیز در واجآرایی ساخت هجای CV:CC نقش تعیین کننده دارند. :. در تمامی این ستاک ها، اصلی سلسله مراتب رسایی رعایت شده است.

کلیدواژه ها:

هجا ، واژ- واجی ، تکواژ گذشته ساز ، واجآرایی ، رسایی ، خوشهٔ پایانی