ساخت غیر شخصی در گیلکی شهرستان لنگرود

در پژوهش حاضر به بررسی ساخت های غیر شخصی در گویش گیلکی شهرستان لنگرود در چهارچوب نظریه کمینه گرا می پردازیم. هدف از این پژوهش، تعیین ماهیت عنصر غیر فعلی و نحوه اطلاق حالت به گروه اسمی ابتدای این جملات و تبیین جایگاه زیرساختی و روساختی این سازه است. بررسی داده های گیلکی نشان میدهد که ساخت های غیر شخصی قالبی، دارای گزاره مرکب اند و فعل آنها از نوع نامفعولی است. عنصر غیر فعلی به عنوان هسته گزاره، نقش معنایی تجربه گر به گروه اسمی ابتدای جمله اعطا می کند. این گروه اسمی در حقیقت متمم حرف اضافه پسایند را است و با آن یک گروه حرف اضافه ای تشکیل می دهد و در زیرساخت نحوی، در جایگاه شاخص گروه اسنادی محمول غیر فعلی) ادغام می شود. به اعتبار آزمونهای فاعلی، این گروه حرف اضافه ای در روساخت نحوی به جایگاه شاخص گروه زمان حرکت نمی کند و به همین خاطر گیلکی فاقد فاعل کویرکی است. از این رو، گروه حرف اضافه ای را مبتدای روساختی در نظر میگیریم.

کلیدواژه ها:

ساخت غیر شخصی قالبی ، گویش گیلکی ، نشانه را ، فاعل کویرکی ، عنصر غیر فعلی