تحلیل خطاهای املایی عرب زبانان فارسی آموز

مقاله حاضر در چهارچوب تحلیل مقابله ای و تحلیل خطا، در پی بررسی و تحلیل انواع خطاهای املایی عرب زبانان فارسی آموز است. داده های پژوهش حاضر از املاهای میان دوره و پایان دوره 105 آزمون۔ دهنده عرب زبان فارسی آموز در سه سطح مبتدی، متوسط و پیشرفته گردآوری شده است. افراد مورد بحث به شکل تصادفی از میان عرب زبانان مرکز آموزش زبان فارسی جامعه المصطفی در استان قم انتخاب شده اند. خطاهای به دست آمده از این زبان آموزان از نظر مقوله به خطاهای واکه ای، همخوانی و صوری، و بر اساس منشا به سه دسته درون زبانی، میان زبانی و مبهم تقسیم شده است. تحلیل خطاهای املایی این فراگیران حاکی از آن است که از نظر مقوله، بیشترین میزان خطا با ٪67 در نظام واکه ای است و تفاوت چندانی بین تعداد خطاهای همخوانی (٪ 29 / 8 ) و صوری ( 29 / 6 ) وجود ندارد. از نظر منشا خطا، خطاهای میان زبانی با %56 بیشترین تعداد را به خود اختصاص می دهد و خطاهای مبهم با ٪29 و خطاهای درون زبانی با ٪18 در رتبه های بعدی قرار میگیرند؛ به این ترتیب، مهم ترین منشا بروز خطا در نگارش عرب زبانان تداخل زبان عربی است که در واقع از جزیی بودن تفاوت های بین نظام واجی دو زبان عربی و فارسی نشیت گرفته و این امر خود تاییدی بر فرضیه میانه است. از سوی دیگر، نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتکاب خطاهای بین زبانی بیشتر از جانب زبان آموزان مبتدی صورت میگیرد و در حقیقت با افزایش سطح و آشنایی بیشتر زبان آموزان با زبان فارسی، تا حد زیادی از میزان این نوع خطاها کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

تحلیل خطا ، تحلیل مقابله ای ، خطاهای املایی ، عرب زبان ، فارسی آموز