از جهان نگری تا کاربرد صنایع بدیعی در غزلیات چهار تن از شاعران مکتب تصوف
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 390
فایل این مقاله در 36 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LSJ-6-9_008
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1398
چکیده مقاله:
تفاوت در کاربرد صنایع بدیعی در دوره های مختلف شعر فارسی یکی از موضوعاتی است که کمتر بدان توجه گردیده است؛ بررسی سبک های شعر فارسی نشان می دهد که در برخی از این دوره ها بسامد و کاربرد برخی صنایع ادبی بیش از سایر صنایع بوده است به عنوان مثال در اشعار دوره خراسانی کمتر نمونه ای برای ایهام دیده می شود حال آنکه کاربرد این صنعت در سبک عراقی تبدیل به یکی از شاخصه های سبکی دوره مذکور گردیده است. برای یافتن پاسخ این مسئله باید از رویکردهای جامعه شناسانه یاری جست؛ در مقاله حاضر نویسندگان با استفاده از نظریه ساختارگرایی تکوینی لوسین گلدمن، که می کوشد ارتباط میان ساختارهای ادبی و جهان نگری پدیدآورندگان آن را کشف نماید، کوشیده اند تا پاسخی برای مسئله مذکور ارائه دهند.بررسی جامعه شناسانه شعر چند تن از شاعران دوره عراقی چون مولوی، عطار، عراقی و... که می توان آنها را اصلی ترین شاعران سبک عراقی دانست، گویای آن است که الف: جهان بینی متاثر از افکار درون گرایانه در این دوره، که به اقتضای فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جامعه بوده است، اصلی ترین دلیل برتری کمی کاربرد صنایع معنوی نسبت به صنایع لفظی بوده است ب: جهان بینی صوفیانه و مفهوم گرایانه ی این شاعران سبب بی توجهی هر چه بیشتر این شاعران به صنایع بدیعی (حتی در مقایسه با شاعران دوره خراسانی چون عنصری و فرخی) گردیده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناصر علیزاده
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
کمال راموز
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :