بررسی ساختار مینیمالیستی در گلستان سعدی

یکی از تصورات رایج اما بی تردید نادرست در مورد نظریه ادبی آن است که نظریه و نقد ادبی را فقط در متون معاصر میتوان اعمال کرد، حال آن که نقد یک ابزار علمی است و هر متن ادبی، خواه کلاسیک و خواه معاصر، از دیدگاه مدرنیستی قابل نقد و بررسی است. یکی از گونه های ادبی که در طول سالیان اخیر دستخوش تغییراتی مهم بوده است، داستان کوتاه است و شکلی نوین از روایت داستانی که هر روز، کوتاه و کوتاهتر می شود، مینی مالیسم است. تحقیق حاضر کوشیده است با بررسی تمام حکایتهای گلستان و با روش تحلیلی- آماری و با بررسی نمونه هایی در قالب کم حجمی، محدودیت زمان و مکان، تعداد کم شخصیتها و ... ویژگیهای سبک مینی مالیستی را در این حکایتها بررسی و تبیین نماید. با بررسی حکایتهای گلستان از منظر تحلیلی- آماری مشخص شد که بسیاری از خصوصیات و ویژگیهای داستانهای مینی مال، در این حکایتها به چشم میخورد. اکثر حکایتهای گلستان فاقد طرح بوده و در صورت وجود طرح، چندان پیچیده نبوده و بدون کمترین گرهافکنی در متن کلام بیان شده است. یکی دیگر از خصوصیات داستان مینی مال در حکایتهای سعدی، محدودیت زمان و مکان بوده است که با بررسی گلستان میتوان به این نتیجه رسید که اکثر حکایتها، فاقد زمان و مکان بوده و در صورت وجود به شکل مبهم و در قالب کلماتی مانند روزی، شبی، سالی و یا مکان در قالب دهی، شهری و ... بیان شده است.

کلیدواژه ها:

نقد ، نظریه ادبی ، داستان ، مینیمالیسم ، گلستان سعدی ، حکایت ها