بررسی ساختار ادب غنایی از دیدگاه زبانشناسی باتکیه بر نظریه نقشهای زبانی یا کوبسن

ادب غنایی یکی از گسترده ترین انواع ادبی است که هدف آن گزارش و بیان احساسات گوینده و در کنار آن لذت بخشیدن به مخاطب است گوینده ادب غنایی می تواند از روشهای مختلفی برای بیان پیام غنایی خود استافده کند. آنچه در مقاله حاضر مطرح می شود، ارایه ابزارهایی برای طبقه بندی و تمایز ادب غنایی از دیگر انواع ادبی است جامعیت این ابزارها سبب کاربرد گسترده آنها شده است به گونه ای که می توان آنها را در طبقه بندی دیگر انواع و گونه های ادبی نیز به کار برد. در این مقاله باتکیه بر نظریه یا کوبسن، دو روش برای بیان پیام غنایی ذکر شه است. 1- روش مستقیم فرستند مدار . 2- روش غیر مستقیم فرستنده مدار براساس دو روش مذکور، در روند برقراری ارتباط، از یک سو می توان مخاطبی را مدنظر قرار داد و از سوی دیگر، میتوان آن را نادیده گرفت نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که با استفاده از نظریه نقشهای زبانی یا کوبسن و ارایه ابزار گیونده مدار و گیرنده مدار بودن پیام و متن، میتوان آثار غنایی را سبک شناسی کرد و براساس وجوه اشتراک حاصل از آثار متون غنایی را از متون حماسی و تعلیمی جدا نمود و در یک طبقه قرار دارد.

کلیدواژه ها:

ادب غنایی ، نقشهای زبانی ، پیام فرستنده مدار ، پیام گیرنده مدار ، بیان مستقیم و غیر مستقیم