بررسی نوشتار اتوبیوگرافیک در آثار املی نوتومب با تکیه بر نظریه لوژون و دوبروفسکی

املی نوتومب نویسنده معاصر بلژیکی همواره در حال نگارش است و بیشتر در قالب ژانرهایی همچون اتوبیوگرافیک، اتوفیکسیون و تخیلی می نویسند و جالب اینجاست که خود اذعان می کند میان ژانر آثارش، تفاوت چندانی وجود ندارد و در همه آن ها بحث تنها بر سر یک موضوع است: بشریت. این نوع نگارش نزد توتومب قطعا ملول حادثه خطیری است و از نقطه نظر روان شناسی دلیل خاصی برای برگزیدن این سبک وجود دارد. در بسیاری از آثارش پرداختن به گذشته، کودکی و خود مشاهده می شود و این همان موضوعی است که مورد توجه بسیاری از منتقدین قرار گرفته است. چرایی این مسیله نزد نوتومب در بسیاری از نویسندگان زن موضوعی قابل تامل است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت. در این پژوهش بررسی این موضوع می پردازیم که نه تنها آثار اتوبیوگرافیک نوتومب همچنان (خراب کاری عاشقانه)، (نه آدم نه حوا) و (متافیزیک آوندها) گزارشگر دوران کودکی و نوجوانی نویسنده با روایتی واقعی از حوادث زندگی وی هستند، از محتوای دیگر کتاب های او همچون (بی گناهی قاتل)، (ردای یونانی) و (اسید سولفوریک) که در ظاهر رمانی کاملا تخیلی به نظر می آید ویدیو استنباط می شود که به زندگی شخصی و واقعی نویسنده نشان داده شده است. در حقیقت در این نوشتار سعی بر آن است و دلیل انتخاب سبک اتوبیوگرافیک و اتوفیکسیون نزد این نویسنده تبیین گردد.

کلیدواژه ها:

املی نوتومب ، رمان اتوبیوگرافیک ، اتوفیکسیون ، لوژون ، دوبروفسکی