ماهیت حقوقی قرارداد مشارکت در تولید از منظر حقوق ایران و فقه امامیه

قرارداد نفتی مشارکت در تولید به عنوان یکی از قالب های قراردادی برای جذب شرکت های بین المللی نفت به منظور انجام عملیات نفتی در بخش بالادستی صنعت نفت مطرح است و می تواند به عنوان مبنایی برای تعامل ایران با شرکت های نفتی متقاضی سرمایه گذاری در این صنعت در کشور قرار گیرد. با توجه به اینکه انعقاد این نوع از قراردادها با الزامات ناشی از حاکمیت و مالکیت ملی بر منابع طبیعی منافات ندارد، ضروری است به منظور بررسی هر چه بیشتر ماهیت ابعاد حقوقی این قالب قراردادی، تطابق یا عدم مخالفت آن با مبانی حقوق موضوعه و فقه امامیه تبیین گردد. نوشتار حاضر، نخست با رویکرد توصیفی - تحلیلی و به صورت گزیده با تحلیل مبانی فقهی - حقوقی و اقوال فقهای امامیه و حقوق دانان، به تبیین ماهیت حقوقی حقوق و تکالیف طرفین قرارداد می پردازد و سپس جنبه های اشتراک و تفاوت این قراردادها را با نهادهای مشابه حقوقی تحلیل می کند و در نهایت، صحت انعقاد آن را در پرتو نهاد جواله اثبات می نماید.

کلیدواژه ها:

نفت ، سرمایه گذاری خارجی ، قراردادهای بالادستی ، قرارداد مشارکت در تولید ، جعاله