بررسی اثر فوم و اسفنج به کار رفته در نشیمن گاه صندلی بر میزان انتقال ارتعاش به بدن رنشین

انتقال انرژی مکانیکی، از یک منبع مرتعش به بدن انسان، باعث کاهش بازده، ضایعات اسکلتی، اختلال در راحتی فرد، اختلال های فیزیولوژیکی و روانی انسان می گردد. نبودن سیستمهای تعلیق در ماشین های کشاورزی سبب شده تا راننده این ماشین ها در معرض محدوده وسیعی از ارتعاشها قرار گیرد. یکی از راه های کاهش ارتعاشهای وارد بر سرنشین، استفاده از فوم مناسب برای نشیمن گاه صندلی است. در این پژوهش، میزان انتقال ارتعاش توسط فوم و اسفنج پلی یورتان و اثر عوامل مختلف در کاهش ارتعاش وارد بر بدن سرنشین بررسی خواهد شد. در این راستا فوم گرم، فوم سرد و اسفنج پلی یورتان در ضخامت های 6، 8، 10 و 12 سانتی متر و جرم حجمی 12 / 5 ، 20، 30 و 50 کیلوگرم بر مترمکعب، در معرض ارتعاش قرار گرفتند. همچنین، جرم سرنشین در سه سطح 75، 90 و 105 کیلوگرم و شتاب تحریک در سه سطح مختلف در بازه 106 متر بر مجذور ثانیه به نمونه ها وارد شد. شتاب های ورودی و خروجی ثبت گردید و تحلیل های تجربی با نرم افزار MatLab و SPSS انجام شد. نتایج نشان داد، انتقال ارتعاش فوم سرد کمتر از اسفنج و فوم گرم است (حدود 10 درصد). با توجه به آنتروپومتری و جرم سرنشین تراکتور در ایران (90-72 کیلوگرم)، استفاده از فوم سرد با جرم حجمی 50 کیلوگرم بر مترمکعب (انتقال پذیری 26 درصد)، ضخامت 10-8 سانتی متر، در بازه شتاب تحریک 4-3 متر بر مجذور ثانیه انتقال پذیری 17 درصد) با توجه به اصول ارگونومی، مناسب ترین انتخاب برای نشیمن گاه صندلی ماشین های با ارتعاش بالا است.

کلیدواژه ها:

انتقال پذیری ، ارتعاش ، ارگونومی ، صندلی ، فوم پلی یورتان