چیستی منظرشهری درآرای صاحب نظران

منظر، دیدگاهی جدید در ارتباط انسان و محیط است که به تفسیر فضا میپردازد و گرایشهای مختلف آن در جوامع پیشرفته به سرعت در حال گسترش است. نگاه منظر به فضاهای بیرونی، ناشی از پایگاهفلسفی و دکترین حاصل از شکستن نگاه کلاسیک علمی به انسان و هستی است. از طرف دیگر برای ارتقاء کیفیت شهر، تخص صهای مختلفی در این حوزه، دخیل هستند و تصور اکثریت آ نها بر پایه جهان د وقطبی دکارت بنا شده است. این امر موجبم یشود که برای دخالت در شهر تنها ابعادکالبدی آن در نظر گرفته شود و از جنب ههای اجتماعی و معنایی آن غفلت شود. نظریه منظر که این جهان دوقطبی را درهم م یشکند،از دریچ های دیگر به شهر نگریسته و آن را موجودی مستقل از زمان و مکان نمیپندارد که تنها در ابعاد مورفولوژیک معنا شود، بلکه شهر را موجودی پویا و درحال حرکتم یبیند که تغییر میکند و با خود، دامنه فرهنگ، جامعه و نگاه انسان را نیز تغییر م یدهد. در جامعه امروز ایران، نه تنها جایگاه منظر شهری در اسناد توسعه و راهبردی شهر مشخص نیست، بلکه با نوعی سطح ینگری نیز مواجهشده است. سطح ینگری که آن را تا حد یک مفهوم خرد و کوچک تقلیل میدهد و تنها به اقدامات عملیاتی- اجرایی در سطح تکنیک میپردازد. این نوشته قصد دارد با مرورنظری ههای صاحبنظران معاصر کها کثراً متاثراز لینچ، بیکن و کالن هستند، نشان دهد که فهم ناقص از منظر شهری در حوز ههای علمی و تخصصی تنها به اقدامات کالبدی صرف در شهر میانجامد. در حالی که شهر در نگاه امروز، تنها در کالبد خلاصه نمیشود بلکه روحی را درون خود در جریان دارد که همزمان و توأمان حاصل تعاملات اجتماعی و حیات مدنی در فیزیک و کالبد شهر است