باغ ایرانی،زبان مشترک منظردرایران و هند

باغ ایرانی به عنوان یکی از مه مترین سبکهای باغسازی و معماری منظر در جهان شناخته شده است. با غهای ایرانی درهند نشانگر بکارگیری شیوه استقرار سریع حکام گورکانی هند بابر، همایون، اکبرشاه، جهانگیر، شاه جهان و... بر هند است؛ همانشیو های که توسط تیمور و اعقاب او در سمرقند و هرات به عنوان الگوی تغییر روش زندگی از چادرنشینی به تشکیل دارالسلطنه و استقرار در پایتخت بکار گرفته شد.تفاو تهای اقلیم و آب و هوای هند با ایران، سبب شد که دوگونه از باغسازی ایرانی با غمقبره و با غآب طبق تعریف نویسنده بیشتر مورد انتخاب قرار گیرد؛ اینگونه از باغسازی در اکثر با غهای ایرانی ساخته شده در دوره گورکانیان بکار رفته است. این تحقیق، مطالع های تطبیقی است که با روش تاریخی به بررسی عوامل مؤثر در شک لگیری با غهای ایرانی در هند، گون هشناسیاین با غها، مقایسه آنها با با غهای ایران ابعاد مشترک و تفاوت(، م یپردازد و درصدد است نقش باغ ایرانی را به عنوان نشان های از اشتراکات فرهنگی کشورهای ایران و هند مطرح کند. در این راستا بررسی مشابهات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و زبان مشترک معماری دو کشور، در دوره گورکانیان و صفویان مورد نقد و تحلیل قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، معماری منظر ، گورکانیان هند ، ایران