ارتباط سبک تصمیم گیری و یادگیری خود راهبر در دانشجویان هوشبری

مقدمه: یادگیری خود راهبر مهارتی ضروری برای آموزش نوین بوده و می تواند به وسیله شیوه های گوناگون تصمیم گیریافراد تحت تاثیر قرار گیرد. این مطالعه ارتباط سبک های مختلف تصمیم گیری و یادگیری خودراهبر را در دانشجویانهوشبری مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی، بر روی 147 نفر از دانشجویان هوشبری دانشکده پرستاری و مامایی مشهدکه به روش سرشماری انتخاب شده بودند در تابستان سال 1393 انجام شد. از پرسشنامه ها ی سبک های تصمیم گیریعمومی بروس و اسکات و خودراهبری در یادگیری چنگ و همکاران استفاده شد. روایی آن ها با استفاده از روایی محتواتایید و پایایی آن ها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/74 و 0/94 برآورد گردید. پرسشنامه ها به شیوه خود گزارشی توسط دانشجویان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، من- ویتنی، کروسکا لوالیس و ضریبهمبستگی اسپیرمن و به وسیله نر مافزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معن یداری در این مطالعه 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرک تکننده در مطالعه 8/66±25/38 بود و اکثر مشارکت کنندگان را دانشجویان خانم(85/7%) تشکیل می دادند. سبک تصمیم گیری غالب در بیشتر افراد سبک منطقی و بعد غالب در یادگیری خودراهبر،انگیزه یادگیری بود. نمرات تمامی ابعاد تصمیم گیری و یادگیری خودراهبر، به استثنای سبک تصمیم گیری شهودی و بعدارتباطات بین فردی در دو جنس، تفاوت معنی داری داشت. یادگیری خودراهبر با سبک تصمیم گیری منطقی همبستگیمثبت (0/644) و با سکب های اجتنابی (0/680-) و آنی (0/707-) همبستگی منفی معنی دار داشت و سبک تصمیم گیری منطقی با سبک های تصمیم گیری اجتنابی (0/345-) و (0/675-) همبستگی منفی و معنی دار داشت. بحث و نتیجه گیری: سبک تصمیم گیری منطقی قوی ترین ارتباط را با یادگیری خودراهبر در دانشجویان تحت مطالعه داشت.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری ، دانشجو ، هوشبری ، یادگیری خودراهبر