دستیاران بالینی، معلمان بیمارستانی ضرورت آموزش و توانمندسازی مهارتهای یاددهی- یادگیری

همانطور که مشخص است اهمیت نقش دستیاران در آموزش بالینی دانشجویان همیشه مورد تأکید بوده و به دنبال آن برنامه دستیار در نقش معلم برای بهبود مهارت های تدریس دستیاران درنظر گرفته شده است. دانشگاه علوم پزشکی شیراز از سال 1387 اقدام به برگزاری دوره یکماهه آموزشی دستیار به عنوان الگو، معلم و پژوهشگر نمود. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر این دوره درافزایش توانمندی آموزشی دستیاران شرکت کننده می پردازد.این مطالعه به روش پیمایشی، از نوع توصیفی- مقطعی در جامعه آماری دستیاران تخصصی و فوق تخصصی و فلوشیپ ورودی 92 دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. جهت تعیین نمونه ها از روش سرشماری استفاده گردید. ابزار تحقیق،پرسشنامه محقق ساخته شامل 25 سؤال بود که روایی آن با نظر متخصصین آموزش پزشکی انجام شد و پایایی آن در تحقیقاتپیشین 89 % تأیید شده بود و پس از اجرای مجدد آن در این تحقیق با آلفای کرونباخ 92 تعیین گردید. داده ها با استفاده ازنرم افزارSPSS نسخه 15 و آزمون های استنباطی تی گروههای مستقل، تی زوجی و آنالیزواریانس تحلیل شدقبل از اجرای دوره، میزان آگاهی دستیاران از همه موضوعات مربوطه به جز 2 مورد (گزارش صبحگاهی و اصول پایه وپیشرفتهCPCRازحد انتظار پایین تر بود. در همه موارد پس از اجرای دوره میزان آگاهی دستیاران بیشتر از میانگین حدانتظار بوده است. نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد برگزاری دوره دستیار بعنوان معلم تاثیری مثبت برمیزان آگاهی شرکت کنندگان داشته ودانش آنها را در اصول آموزشی و معلمی، روش های تدریس و آموزش های عمومی و بالندگی فردی افزایش داده است. از این رو ادامه برگزاری دوره در سال های آتی توصیه می شود

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش دستیاری ، دستیار ، دستیاران بالینی ، دستیار به عنوان معلم ، توانمندسازی