طراحی دستیار هوشمند آموزشی مبتنی بر عامل و بررسی اثربخشیآن در پرتال های یادگیری الکترونیکی

مقدمه: امروزه پرتال های آموزشی به وسیله سازمان ها برای ترویج یادگیری الکترونیکی راه اندازی می شوند. در این پژوهش با تمرکز بر طراحی عامل های انسان گونه، نوعی عامل هوشمند به عنوان دستیار آموزشی، طراحی و سپس اثربخشی آن در کارکرد پرتال آموزشی ارزیابی گردید.مواد و روش ها: این تحقیق در دو مرحله تولید نمونه ای از عامل هوشمند و پس از آن ارزیابی اثربخشی آن، در سه گروه آموزشی MBA مدیریت فناوری و مدیریت صنعتی) مؤسسه مهرالبرز در سال 1392 انجام شد. روش تحقیق در مرحله اول آزمایشی و نمونه سازی و در مرحله دوم نوع پیمایشی - توصیفی بود. 31 نفر از دانشجویان دوره الکترونیکی مؤسسه مهر البرز با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس، انتخاب گردیدند. ابزار گرداوری دادهها، پرسشنامه ای محقق ساخته مبنی بر مدل تأیید انتظار بود که روایی آن با تأیید خبرگان و پایایی آن با ضریب الفای کرونباخ 0/895 مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمونهای پارامتریک در نرم افزار Minitab نسخه 14 انجام شد. نتایج: با بررسی نتایج حاصل از تعامل 31 دانشجو با عامل طراحی شده از طریق سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی مؤسسه مهرالبرز و بر مبنای مدل مفهومی اثربخشی آموزش الکترونیکی، متغیرهای آسانی استفاده، رضایت کاربر و مفید بودن، به ترتیب نمراتی معادل 55و 58و 57 درصد با سطوح معناداری به ترتیب 0/1،0/09،0/03 را کسب کردند که نشان دهنده اثربخشی کلان.این عامل در سطح متوسط میباشد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موثر بودن دستیار هوشمند آموزشی در پرتال های یادگیری الکترونیکی را اثبات نمود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری ، اثربخشی استفاده ، دستیار هوشمند آموزشی ، آموزش