مقایسه اثر بی دردی دوزهای مختلف گرانیسترون همراه با لیدوکایین در بی حسی داخل وریدی منطقه ای اندام فوقانی

مقدمه یکی از مزایای بی حسی داخل وریدی منطقه ای بازگشت سریع حس طبیعی و قدرت حرکت به دنبال پایان جراحی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوز های مختلف گرانیسترون همراه با لیدوکایین در بی حسی داخل وریدی منطقه ای می باشد. روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور از اردیبهشت ماه 1393 تا تیر ماه 1394 تعداد 90 نفر از بیماران کاندید جراحی های ارتوپدیک ساعد وارد مطالعه شدند. بیماران در گروه اول 3 میلیگرم بر کیلوگرم لیدوکایین 5/0% دریافت کردند، درگروه دوم یک میلیگرم گرانیسترون و درگروه سوم 2 میلیگرم گرانیسترون را همراه با 3 میلیگرم بر کیلوگرم لیدوکایین 5.0 درصد دریافت نمودند. درد بیماران در حین جراحی و پس از آن با استفاده از خط کش دیداری درد ارزیابی گردید. اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمو ن های کای دو، آنوا، آنالیز واریانس و ویکلز بررسی شد. نتایج نتایج نشان داد که میانگین درد بیماران بلافاصله پس از بسته شدن تورنیکه و در دقایق 15، 30 و 45 در گروه 3 به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر بود (0001.0p=) و اختلاف بین گروه 2 و3 (گروههای گرانیسترون)  و 1 نیز معنی دار بود. میانگین شروع زمان درد تورنیکه در گروه یک برابر با 56/7±50/33 دقیقه، در گروه 2 برابر با 96/4±33/41دقیقه و در گروه 3 برابر با 39/4±70/44 دقیقه بود که این زمان در هر دو گروه گرانیسترون(گروه 2 و3 ) به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (0001.0p=). نتیجه گیری به نظر میرسد استفاده از گرانیسترون میتواند به طور معنی داری موجب کاهش درد حین و پس از عمل جراحی ساعد گردد.

کلیدواژه ها:

گرانیسترون ، لیدوکایین ، درد ، خط کش دیداری درد