بررسی خصوصیات انتقالی پرده صفاقی در بیماران تحت درمان با روش دیالیز صفاقی مزمن در شروع دیالیز

مقدمه با توجه به اهمیت روزافزون دیالیز صفاقی و با در نظر گرفتن احتمال وجود ویژگی‎های خاص در نزد بیماران دیالیزی در هر منطقه جغرافیایی و با خاستگاه قومی و وضعیت فیزیکی خاص آن بیماران ، تعیین این ویژگی ها حائز اهمیت می‎باشد. روش کار در این مطالعه وضعیت قدرت انتقال پرده صفاق با استفاده از انجام تست PET(Peritonealequilibrationtest) در چهل بیمار دیالیز صفاقی مزمن از نوعcontinuous ambulatory peritoneal dialysis)  CAPD (بیمارستان قائم (عج)، در شروع دیالیز صفاقی  بررسی شده است. نتایج نتایج حاکی از آن است که  از چهل بیمار دیالیز صفاقی ، در 90% بیماران در شروع دیالیز صفاقی بر اساس نتایج حاصل از تستPET، پرده صفاق از نوع با قدرت انتقال بالا و یا با قدرت انتقال متوسط رو به بالا می باشد، و تنها 10 درصد بیماران دیالیز صفاقی مزمن در شروع دیالیز پرده صفاق با قدرت انتقال متوسط  داشتند.این نسبت  با أمار ذکر شده در کتب مرجع و ماخوذه از سایر نقاط  ،که درصد نوع با قدرت انتقال بالا و یا با قدرت انتقال متوسط رو به بالا، حدود 50 -55%، در شروع دیایز صفاقی مزمن بوده، مغایر است. نتیجه ­گیری به کارگیری یک  ضریب اصلاح گلوکز واحد  قدیمی و فاقد  دقت و صحت لازم، همراه با  خطای  باقی مانده قابل توجه و سیستماتیک، محتمل ترین توجیه این میزان بالا از نا همخوانی  می‎تواند باشد. نسبت ترقیق گلوکز و کراتینین، مشخصات مایع دیالیز صفاقی، نوع دستگاه آنالیزر و روش اندازه‎گیری کراتنین نمی‎توانند عامل این ناهمسانی باشند. تاثیر عوامل جمعیتی و قومی تنها میتواند توجیه گر حدود 8% این تفاوت بارز باشند.

کلیدواژه ها:

پریتوئن ، دیالیز صفاقی ، قدرت انتقال ، قند ، کراتینین ، سازمان‎ها