حقیقت انسان در عرفان نظری

ابن عربی حقیقت انسان را لطیفه ای ربانی می داند که حق تعالی آن را از روح خود در جسم انسان دمید. این لطیفه همان قلب است؛ جوهر نورانی مجردی که واسطه میان روح و نفس است و انسانیت انسان با آن تحقق می یابد. قلب، رییس بدن و مورد خطاب الهی است، عقلی است که خدا را تعقل می کند و از آنجایی که حقیقت انسان است، قادر به ادراک ذات تمامی اشیاء است و چون به نور معرفت روشن شود، آیینه تجلی همه معارف الهی می گردد. این حقیقت محل صور الهی است و هر صورتی را می پذیرد: چراگاه آهوان، دیر راهبان، خانه بت ها، کعبه طواف کننده، الواح تورات و کتاب قرآن.

کلیدواژه ها:

انسان ، قلب ، روح ، نفس ، نفس رحمانی