ارتباط استراتژی آموزش شبیه سازهای دریایی با عملکرد حرفه ای دریانوردان

این تحقیق با استفاده از روش تحقیق ترکیبی کمی و کیفی به بررسی ارتباط استراتژی های آموزش با توسعه حرفه ا ی دریانوردان و آموزش با شبیه سازهای دریایی پرداخته است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه دریانوردان ایرانی شاغل بر روی کشتی های تجاری بالاتر یا مساوی  3000 تناژ خالص، شرکت های کشتیرانی و سازمان بنادر بوده است که 250 تن از افسران و دانشجویانی که بیش از 120 ساعت دوره شبیه ساز را طی نموده اند، بصورت هدفمند و ملاک محوری انتخاب شده اند. در بخش تجزیه و تحلیل آماری از آزمون دو جمله ای برای بررسی ارتباط بین متغیرها و برای بررسی و رتبه بندی عوامل موثر در تدریس و برنامه درسی از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج این تحقیق به این نکته اشاره دارد که: آموزش فقط آن چیزی نیست که در محیط آموزشی اتفاق می افتد. آموزش به مسایل متعددی وابسته است. برای استفاده بهینه از شبیه سازها می بایست به این متغیرها توجه ویژه شود. توجه به رشد مهارت های مدیریتی و توانایی های دریانوردان در جهت کنترل فاکتورهای انسانی و همچنین استاندارد کردن سناریوهای آموزشی، بازنگری در طرح درس اجرای دوره و افزایش ساعات تدریس عملی نسبت به بخش نظری دوره از اهمیت بیشتری برخوردار است. پیروی از یک سیستم ارزیابی استاندارد، استفاده از روش های جدید تدریس، برگزاری دوره های آموزشی برای مدرسین و فراهم نمودن دسترسی آسان به شبیه ساز از طریق اینترنت نیز می تواند در جهت توسعه مهارت دریانوردان و بهبود عملکرد آنها موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شبیه ساز ، استاندارد آموزش دریانوردی ، مهارت های دریانوردی ، آموزش ، یادگیری