ارائه الگوی ساختاری سکوت سازمانی براساس یادگیری سازمانی با میانجیگری عدالت سازمانی در دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی ساختاری سکوت سازمانی براساس یادگیری سازمانی با میانجیگری عدالت سازمانی در دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران انجام گرفته است.این پژوهش از نوع کاربردی، توصیفی- همبستگی است وجامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران درسال تحصیلی 1396-1395می باشد که از جامعه مذکور به حجم 8021 نفر، با استفاده از جدول مورگان 367 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه سکوت سازمانی واکولا و بورادس(2005)، یادگیری سازمانی مارزیک و واتکینز (1996)،عدالت سازمانی نیهوف ومورن (1998استفاده شده بود. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین یادگیری سازمانی و عدالت سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بین عدالت سازمانی و سکوت سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بین یادگیری سازمانی وسکوت سازمانی رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد و عدالت سازمانی رابطه بین یادگیری سازمانی و سکوت سازمانی را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، یادگیری سازمانی ، عدالت سازمانی