مدل سازی مکانی پارامترهای فیزیکی دما و شوری در خلیج چابهار با استفاده از مدل عددی کوهیرنس

چابهار بزرگترین خلیج ایران در حاشیه کرانه های دریای عمان (سواحل مکران) است، به این جهت لازم است تا به شکل ویژه به بررسی ویژگی های فیزیکی آب در منطقه یاد شده پرداخته شود. در این مطالعه پارامتر های فیزیکی آب منطقه خلیج چابهار شامل دما و شوری با استفاده از مدل ریاضی سه بعدی هیدرودینامیکی به نام کوهیرنس (COHERENS)، پیش بینی و با داده های میدانی مقایسه می شوند. مهمترین اهداف تحقیق عبارتند از: مدلسازی تغییرات پارامتر های فیزیکی آب دریا در خلیج چابهار، صحت سنجی مدل ریاضی با استفاده از داده های میدانی، جمع آوری داده برای کاربردهای شیلاتی، دفاعی، کشتیرانی، اقتصادی و صنعتی. نتایج حاصل از این مدل نشان می دهد که به طور کلی، در فصول سرد، آب عمان گرم تر از آب خلیج چابهار بوده و در فصل گرم برعکس؛ همچنین در تمامی فصول شاهد کاهش دمای آب از سطح تا بستر هستیم. با توجه به کم بودن عمق خلیج چابهار و در نتیجه کم بودن حجم آب آن نسبت به آب دریای عمان دمای آب منطقه مورد مطالعه در زمستان کمتر و در بهار و تابستان بیشتر از آب دریای عمان می باشد. میزان شوری خلیج به طور کلی به استثنای زمان رخداد مونسون در باقی ماه های سال بیشتر از آبهای بیرون خلیج است. مهمترین عامل در میزان شوری بالای آب خلیج را می توان به علت کم عمقی آن و در نتیجه تبخیر زیاد آب خلیج دانست.

کلیدواژه ها:

دما ، شوری ، کوهیرنس ، خلیج چابهار ، دریای عمان