تبیین آسایش اقلیمی گردشگری ساحلی

به طور کلی رشد و توسعه گردشگری ساحلی نیازمند برنامه ای مدون در این حوزه است که تنها با رویکردی همه جانبه در این زمینه،می توان شاهد افقی روشن در حوزه گردشگری ساحلی بود. بر این اساس پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناسایی مطلوب ترین بازه های زمانی از نظر شرایط اقلیمی به منظور توسعه گردشگری ساحلی تدوین گردیده است. در این پژوهش با استفاده از سه شاخصET و Beiker ، Terjung به بررسی شرایط اقلیم آسایش گردشگری شهرستان های ساحلی استان مازندران پرداخته شده است.نتایج نشان می دهد که شاخصET نمی تواند معیار مناسبی برای ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری استان مازندران باشد. در این بین نتایج حاصل از شاخص های Beiker و Terjung نشان می دهد که مطلوب ترین ماه ها جهت گردشگری در شهرستان های ساحلی مازندران عمدتا در شش ماهه اول سال قراردارند. به طوری که از فروردین ماه تا آبان ماه، امکان گردشگری در استان مازندران با شرایط اقلیمی مطلوب وجود دارد و طبیعتا بهترین بازه های زمانی جهت برنامه ریزی برای حضور گردشگران و ارایه خدمات به آن ها می باشد. البته این بدان معنی نیست که در ماه های دیگر، گردشگری ساحلی مسکوت می ماند، بلکه این طبقه بندی صرفا مطلوبیت اقلیمی را در ماه های مختلف در مقایسه با یکدیگر بیان می دارد که در این خصوص با برنامه ریزی زمانی و مکانی مناسب می توان زمینه رشد و توسعه گردشگری ساحلی در این منطقه را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ساحلی ، اقلیم ، ET ، Beiker ، Terjung