مقایسه تغییرات در فرم بدنه سکوی FPSO از دیدگاه پایداری و دریامانی در شرایط عملیاتی بارگیری کامل در خلیج فارس

از انواع سکوهای شناور، سکوی FPSO1 با دارا بودن قابلیت استخراج، فرآورش، بارگیری و نگهداشت ترکیبات هیدروکربنی امروزه به عنوان یکی از گزینه های موثر و پرکاربرد در صنعت نفت فراساحل مطرح است. نسل اول سکوهای FPSO از طریق تغییر کاربری شناورهای تانکر به این سکوی شناور ایجاد شده است، لذا متخصصین، این سکوی شناور را به صورت شبیه به کشتی می شناسند. پاسخ بدنه، شامل پایداری در حالت سالم و آسیب دیده؛ موقعیت مکانی و شتاب بدنه در اثر نیروهای محیطی از جمله عوامل موثر در ارزیابی کارایی این سکوی شناور است. هدف از این مطالعه دستیابی به یک فرآیند منظم و قانونمند برای ارزیابی کارآیی کلی سه فرم بدنه سکوی FPSO شبیه به کشتی با اختلاف جزیی در طراحی است. مساله به عنوان یک مدل تصمیم گیری چند معیاره (MCDM2) در نظر گرفته شده و از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP3) استفاده شده است. مدلسازی برای سه فرم بدنه سکوی FPSO شبیه به کشتی با درنظر گرفتن استانداردهای آیین نامهای، روش المان محدود و کدنویسی دیفرکشن نرم افزاری انجام شده است.

کلیدواژه ها:

سکوی FPSO ، تصمیم گیری چند معیاره ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، پایداری ، دریامانی