بررسی نقش مواد منفجره ی پلیمری (PBXs) در توسعه ی مواد منفجره ی غیر حساس روی شناورها

حوادث متعددی که در زمان انبارداری، حمل ونقل و استفاده از مواد منفجره و مهمات به وقوع پیوسته اند، نیاز به داشتن مواد منفجره و مهمات غیر حساس را الزامی کرده است. توسعه ی مواد پرانرژی ایمن جهت تولید مهمات غیر حساس به منظور افزایش ایمنی، حفظ یا ارتقای عملکرد از تحقیقات مهم در زمینه ی مهندسی مواد منفجره است. یکی از روش های دست یابی به مواد منفجره ی غیر حساس، استفاده از مواد منفجره ی پلیمری به جای خرج های فعلی می باشد. خواص منحصر به فرد مواد منفجره ی پلیمری از جمله استحکام مکانیکی، خواص انفجاری، پایداری شیمیایی و حرارتی بالا، حساسیت کم به شوک و ضربه، عمر انبارداری بالا و ایمنی در حمل ونقل به ویژه در تجهیزات موجود روی شناورها منجر به توسعه این مواد شده است. در این مقاله، ضمن بررسی روش های دست یابی به مواد منفجره ی غیر حساس و پاسخ آنها به انواع خطرهای احتمالی، به نقش مواد منفجره ی پلیمری در کاهش حساسیت مواد منفجره و پاسخ برخی از انواع این نوع مهمات در آزمون های مهمات غیر حساس پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مواد منفجره ی پلیمری ، مهمات غیرحساس ، شناور ، استحکام مکانیکی