تمرکز جغرافیایی در صنعت ایران و عوامل موثر بر آن

میزان تمرکز جغرافیایی و چگونگی توزیع فعالیتهای تولیدی و استقرار واحدهای صنعتی در مناطق مختلف بستگی به تصمیمات این واحدها برای مکانیابی در نواحی معین دارد. در این مقاله با اندازهگیری میزان تمرکز جغرافیایی در صنعت ایران بر حسب دو متغیر اشتغال و ارزش افزوده به بررسی روند تغییرات آن در بین دو سال1385 و 1376 پرداخته شده و سپس تاثیر عوامل موثر در این نوع تمرکز را از طریق مدل مقطعی مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان میدهند که میزان تمرکز در اقتصاد ایران بالاست و اغلب فعالیتهای صنعتی دارای تمرکز جغرافیایی شدیدی هستند. اما به مرور زمان و از سال 76 به 85 این تمرکز کاهش یافته است. همچنیننتایج نشان می دهد که بازدهی نسبت به مقیاس، ارتباط بین صنایع و متوسط دستمزد پرداختی به عامل کار به عنوان عوامل موثر در میزان تمرکز جغرافیایی صنایع میباشند

کلیدواژه ها:

تمرکز جغرافیایی ، شاخص EG ، مکان ، منطقه ، مدل مقطعی