تأثیر آموزش بر خودکارآمدی مادران درخصوص برخورد با نشانه های خطر در کودکان کمتر از پنج سال شهر اراک در سال 1393

مقدمه: بسیاری از کودکان بیمار، دارای علایم و نشانه هایی هستند که بعضی از این علایم، نشانه خطر می باشند و نیاز است مادر به عنوان اولین مراقب کودک در برخورد کارامد با نشانه های خطرتوانمند گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تع یین تأثیر آموزش بر خودکارآمدی مادران در خصوص نشانه های خطر در کودکان کمتر از پنج سال انجام شد. روش کار: این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 116 مادر دارای کودک کمتر از پنج سال مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک به صورت چند مرحله ای از 6 مرکز بهداشتی انتخاب و با تکمیل پرسشنامه محقق ساخته )که پایایی و روایی آن سنجیده شد( همراه با مصاحبه انجام شد.مداخله آموزشی در گروه آزمون طی دو جلسه آموزشی اجرا گردید. پس آزمون از طریق تکمیل مجدد پرسشنامه ها، سه ماه بعد از مداخله آموزشی بررسی و در نهایت با استفاده از نرم افزار س Spss تجزیهو تحلیل داده ها انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمره خودکارآمدی مادران در گروه آزمون و کنترل قبل ازمداخله تفاوت معنی داری مشاهد نگردید ) 05 / P < 0 ( اما بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری داشتند ) 001 / P > 0 ( که البته این اختاف در گروه مداخله سه برابر گروه شاهد بود.نتیجه گیری: مداخله آموزشی مبتنی بر نیازسنجی اولیه در بهبود خودکارآمدی مادران در خصوص نشانه های خطر در کودکان مؤثر بود و می تواند برای طراحی برنامه های آموزشی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

خطر ، خودکارآمدی ، کودک ، آموزش ،