اصلاح سطحی غشاهای الیاف توخالی پلی سولفون توسط پلی دی متیل سیلوکسان بروش پوشش دهی غوطه وری

در این تحقیق غشاهای متخلخل الیاف توخالی پلی سولفون PSF بروش جداسازی فازی ساخته شده اند. سطح خارجی غشاهای ساخته شده بروش پوشش دهی غوطه وری با پلی دمتیل سیلوکسان PDMS اصلاح شده اند. ساختار و کارایی غشاها برای جذب CO2 در تماس دهنده غشایی بررسی گردیدند. از گلیسرول به عنوان غیرحلال در محلول پلیمری وافزاینده سرعت جداسازی فازی برای تولید غشاهای بسیار متخلخل استفاده شده است. غشاهای ساخته شده با بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی و تست های تراوایی نیتروژن، فشار مرطوب شدن و زاویه تماس سطحی مشخصه بندی شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد که غشاها دارای ساختار تقریبا بندانگشتی شکل اند. نتایج تست تراواییگازی نشان داد غشاهای پلیمری پوشش داده شده تراوایی نیتروژن کمتری دارند. غشای اصلاح شده با پلی دمتیل سیلوکسان PDMS دارای اندازه متوسط حفره 9 نانومتر و تخلخل سطحی m-1 35 می باشند. آبگریزی سطحی غشای اصلاح شده بشدت افزایش یافت که زاویه تماس سطحی تقریبا 118 درجه را نشان می دهد. به دلیل کوچک تر بودن حفره های سطحی و افزایش زاویه تماس غشاهای اصلاح شده میزان فشار مرطوب شدن غشاها افزایش یافته است. نتایج تست جذب CO2 با آب در شرایط عملیاتی یکسان نشان داد که شار جذب غشاهای پلی سولفون اصلاح شده نسبت به غشاهای پلی وینیلیدن فلوراید PVDF آبگریز تجاری و آزمایشگاهی گزارش شده قبلی بیشتر است. غشای اصلاح شده دارای شار جذب تقریبی mol/m2. s 4-10 ×1/8 در سرعت مایع m/s 03/0 می باشد.

کلیدواژه ها:

غشا ، الیاف توخالی ، پلی سولفون ، پلی دی متیل سیلوکسان ، پوشش دهی غوطه وری