موانع برقراری ارتباط موثر پرستار- بیمار از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر ایلام

مقدمه و هدف: رابطه مطلوب پرستار و بیمار یکی از عوامل مهم در ارایه مراقبت های پرستاری با کیفیت می باشد، لذا شناخت موانع برقراری آن، لازم و ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین موانع برقراری ارتباط موثر پرستار- بیمار از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر ایلام انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی طی تابستان سال 1391 در شهر ایلام انجام شد. 80 نفر از پرستاران سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایلام با روش نمونه گیری تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه 30 سوالی جمع آوری گردید. پایایی ابزار با ضریب آلفای کرونباخ (r=0/93) محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری T-test و ANOVA استفاده شد. نتایج: نمونه های مورد پژوهش شامل 43/8 درصد زن و 56/2 درصد مرد بودند. در بین عوامل فردی و اجتماعی: نمرات مربوط به خلق تند پرستاران، در بین ویژگی های شغلی: خستگی جسمی و روحی پرستاران، در خصوص شرایط بالینی بیمار: وجود همراه بیمار و در مورد عوامل محیطی: فقدان آموزش ضمن خدمت مهارت های ارتباطی، مهمترین موانع برقراری ارتباط موثر بودند. نتیجه گیری: برقراری ارتباط موثر عامل مهمی در بدست آوردن نتایج مثبت از درمان، کاهش تنش و افزایش میزان رضایت بیمار از مراقبت های انجام شده است و از آنجا که جنبه اجتناب ناپذیری از مراقبت های پرستاری را تشکیل می دهد، لازم است که موانع ذکر شده این موضوع توسط مدیران برطرف شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط موثر ، پرستاران ، موانع برقراری ارتباط