استرس شغلی در کارکنان دانشگاه شهرکرد: نقش پیشبین هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی

استرس شغلی از جمله مشکلات رایج در محیطهای شغلی است لذا پژوهش حاضر با هدف پیشبینی استرس شغلی کارکنان دانشگاه شهرکرد بر مبنای هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی انجام شد.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه شهرکرد در سال 1396 که 168 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس های استرس شغلی Rice، هوش هیجانی Bar-On و خود تمایزیافتگی Skoweron مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون های همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: نتایج همبستگی Pearson نشان داد که رابطه هوش هیجانی و استرس شغلی r= -0/256 ، P<0/001 و نیز رابطه بین خود تمایزیافتگی با استرس شغلی r= -0/315 ، P<0/001 منفی و معنی دار است. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که هوش هیجانی B= -0/292 ، P<0/001 و خود تمایزیافتگی B= -0/336 ، P<0/001 توان پیشبینی استرس شغلی را دارند و 15/7 درصد واریانس استرس شغلی کارکنان را تبیین میکنند.نتیجه گیری: با توجه به رابطه معکوس بین هوش هیجانی و خود تمایز یافتگی با استرس شغلی، با ارایه و اجرای راهکارهای مختلف و شناسایی عوامل موثر در زمینه افزایش هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی، استرس شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهره وری خواهد شد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، هوش هیجانی ، خود تمایز یافتگی ، دانشگاه شهرکرد