ارزش های تاریخی، اجتماعی، ادبی و فرهنگی شاهنامه کشمیر

کشمیر یکی از زیباترین و معروفترین جای های جهان است. مسلم است که زیبایی کشمیر فقط به کوه و سبزه و رودخانه های فراوان و هوای خوب آن نیست، بلکه بخشی از زیبایی هایش، زیبایی های معنوی این سرزمین است که در زبان و ادبیات فارسی این منطقه نیز نمایان است. این زبان شیرین در عهد پادشاهان شهمیری که اولین خانوادهی شاهان مسلمان محلی این دیار بودند، رایج شد و بعد از شهمیریان قدرت خود را در خاندان چک ها حفظ کرد. یوسف شاه چک به دست مغول ها اسیر شد و به دنبال آن کشمیر به راحتی به دست مغولان افتاد و این سرزمین به عنوان یکی از ایالت های هند مقرر گشت. تا این زمان علما، فضلا و شعرا از ایران و کشمیر با هم رفت و آمد داشتند و شاعران و عالمان و مبلغان محلی هم تحت تاثیر ایران و فرهنگ آن بودند. بعد از مغولان، افغانها بر کشمیر مسلط شدند. عبداالله اشک اولین استاندار افغان در کشمیر بود و سکه جیون مل دومین استاندار منطقه کشمیر بود. سکه جیون مل از خانواده برهمن بود. وی بسیار علمدوست بود. خودش شاعر بود و شاعران را هم دوست میداشت. در کشمیر مثنوی های بسیاری به تاثیر از شاهنامه فردوسی سروده شده است. شاهنامه کشمیر یکی از مهمترین منظومه هایی است که به تقلید از شاهنامه فردوسی سروده شده است. سکه جیون مل استاندار منطقه کشمیر یکی انجمن ادبی به نام انجمن شعرای فارسی در کشمیر تاسیس کرد. هفت شاعر معروف در این انجمن عضویت داشتند که عبارت بودند از: عبدالوهاب شایق، ملامحمد توفیق، رحمت االله بادی، محمدعلی خان متین، ملا راجع، ملا رفیع ماندجی، محمدجان بیگ سامی. سکه جیون مل به این شاعران دستور داد که شاهنامه کشمیر را بسرایند.

کلیدواژه ها:

شاهنامه کشمیر ، ملاشایق ، ملا توفیق ، سکه جیون مل ، ریاض اسلام ، سامی ، ریشیان کشمیر