نگاهی دیگر به قصیده ایوان مداین

قصیده ی ایوان مداین خاقانی، از قصاید زبیای شعر فارسی می باشد که خاقانی، پس از بازگشت از سفر دوم خود از حت، بر اساس حس وطن پرستانه خود به سرایش آن پرداخته است و در آن به عبرت گرفتن از ویرانه های باقی مانده ی آن قصر، توصیه می نماید. اما ابونواس، شاعر ایرانی الاصل، در دربار خلفای بغداد، از جمله قدیمی ترین افرادی است که در دو قصیده ی تاریخی خود، بر اساس عرق ملی، به برخی رسوم پادشاهان ساسانی اشاره می کند و چون خاقانی آن ها را مایه ی عبرت می داند؛ وی در اشعار دیگر خود نیز به پادشاهان ساسانی و رسوم آنان می نازد. پس از ابونواس، بحتری، شاعر عرب که یکی از هنرهای وی، توصیف اماکن زیبا و تاریخی بوده است، در قصیده ای زیبایی های این کار عظیم را به تصویر کشیده است. خیام، نیز در رباعی مشهور خود، نسبت به این کار ستر که، جایگاه گرگ و روبه، شده است، افسوس می خورد.

کلیدواژه ها:

خاقانی ، کار ساسانی ، بحتری ، ابونواس ، خیام